okresie rzymskim
Encyklopedia PWN
rodzima forma domu w staroż. Rzymie — prostokątny budynek, nakryty czterospadowym dachem;
termin używany w archeologii na określenie drugiego okresu epoki żelaza w Europie, następującego po okresie halsztackim, a poprzedzającego okres wpływów rzymskich;
prawo starożytnego Rzymu, które rozwijało się od początków historii miasta do czasów Justyniana I Wielkiego.
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
systemy miar długości, powierzchni, objętości oraz wag kształtujące się w trakcie wielowiekowego procesu, w podstawowych dziedzinach działalności ludzkiej, wymagających oceny wielkości: w pracy ludzkiej i zwierzęcej, w produkcji (np. rolnictwo, górnictwo, rzemiosło), w podróżach, handlu i transporcie oraz innych, codziennych sytuacjach (np. odległość mierzona zasięgiem wzroku, czułością słuchu).
